نبودنت شده است زندگی ام   همین که پنجره رااین همه می بندم و باز می کنمتا اتاق پر بشود از پروانه هاهمین که می نشینمتاربلند موهای خورشید رابه هم گره می زنمهمین هرروز غرق شدنم در نبودنت شده